Zelfverdediging UIT de praktijk!
Zelfverdediging is geen kunst maar keihard. Ik oordeel nooit een vechtsport op effectiviteit omdat ik ze namelijk beoefend heb: karate, taekwondo, boksen, kickboksen, Muay Thai en zelfs degenschermen. Deze sporten heb ik in clubverband beoefend. Daarnaast heb ik als cipier met collega’s mogen trainen die regionaal, nationaal, Europees en wereldkampioen waren. In traditionele stijlen zoals karate, judo, taekwondo en boksen, maar ook in moderne systemen zoals MMA, BJJ, Krav Maga en Kapap.
Daarnaast trainde ik met collega’s in onze trappenhuizen, doucheruimtes en wachtcellen. Zonder judomat. Zonder ruimte. Zonder marge voor fouten. Dát is waar je ontdekt wat werkt en wat niet. Prachtige trappen, klemmen en worpen? Die veranderen in chaos als je met meerdere collega’s in een bijzonder beperkte ruimte staat en jouw trainingspartner geeft échte weerstand en probeert keihard terugvechtend te ontkomen. Er werd echt niet kinderachtig getraind in de Bijlmerbajes. Ik heb geleerd van de besten want ook onze dienstsportinstructeurs waren of mariniers geweest of runden zelf een succesvolle sportschool. Daarnaast trainden wij enkel op de keiharde realiteit. Mijn ervaring met vechtsporten, de unieke omstandigheden waarin ik beroepsmatig jarenlang getraind heb plus een fiks aantal bewuste beloningen voor méér dan gemiddeld goed functioneren op een ‘niet zo makkelijke’ werkplek, maken mij een bijzonder praktijkervaren trainer in beroepsmatig noodzakelijke zelfverdediging in bijzonder beperkte ruimtes onder extreem chaotische omstandigheden.